Mannetje kwijt...

U denkt ongetwijfeld, waar blijft Mien Quiltmuts nou? Nou dat zit zo: vriendlief heeft de relatie beeindigd. Van de ene op de andere dag is Mien weer alleenstaand en moest zij een nieuw onderkomen gaan zoeken, verfen en inrichten. Zoals wellicht zult begrijpen, is Mien enorm van de kaart.Er worden vele tranen vergoten, en Mien weet het allemaal even niet meer. Mien hoopt dat u begrip kunt opbrengen voor een blogpauze...

Werken aan Fiederelsje....

Mien is d'r maar wat druk mee, met haar Fiederelsjeskleed: de binding moet er worden aangezet en daarvoor heeft Mien heerlijk glad en zacht bias gevonden van satijn. Echter, gisteren kwam Mien er maar niet toe. Het was veel te warm om onder het kleed te zitten waaraan men werkt. Zodoende heeft Mien een uitzondering gemaakt en bij wijze van hoge uitzondering een quilt- en patchvrije dag ingezet. Heerlijk heeft zij uitgeslapen, in het zonnetje gezeten, vol plezier heeft Mien toegekeken hoe grote stoere vriendlief achter zijn eige(n)wijze shetlander heeft aangerend en gevangen en als laatste hebben Mien en vriendlief een wandeling gemaakt naar landgoed Bergvliet om er bij ondergaande zon van een steak en huisgemaakte pasta met ricotta en spinazie te genieten. U leest het, Mien en vriendlief zijn echte blevensgenieters!

Maar dan is het maandag en moet ook Mien d'r weer aan geloven: er moet weer gewerkt worden aan Fiederelsje. Dan ziet Mien al haar bij elkaar gespaarde lapjes weer en is er een zachte maar gerede twijfel of zij deze quilt wel moet weggeven. Herkent u dat ook?... Maar wat een bestemming heeft, heeft een bestemming en ook Fiederelsje moet eraan geloven. Fiederelsje zal eerdaags toch haar spulletjes moeten pakken en verhuizen. Natuurlijk zullen dan Mien en vriendlief saampjes Fiederelsje wegbrengen en op gepaste wijze van haar afscheid nemen. Daar hoeven geen wijze woorden aan te pas te komen. Fiederelsje weet instinctmatig dat ze haar nieuwe bezitter moet verleiden met haar kleurenpracht, zacht moet aanvoelen, de regelmaat van haar quiltsteekjes moet tonen en haar bezitter warm en ontspannen moet houden. Mien weet zeker, dat Fiederelsje al haar talenten zal benutten...

Hanenkleed gaat mee op pad...

Mien is de festiviteiten van het rechterblok van het middendeel inmiddels te boven gekomen. Nou heeft ze niets aan die mooie vingerhoedjeslappen, als ze de rest ook niet afmaakt. Dus Mien is maar weer aan de gang gegaan. Driftig wordt er weer naar lapjes gezocht, lapjes geknipt, afgetekend en vastgenaaid.

Zodoende gaan er ook weer lapjes mee onderweg naar het werk van Mien. Op het station van Breda lijken de mensen inmiddels al wel gewend aan een Mien die haar handwerkje zit te doen. En weet u wat? Mien moet af en toe wel lachen om de reacties van de mensen om haar heen. Vandaag was er meiske van een jaartje of 12/13 die tegen haar vriendinnen zei: kijk, die mevrouw is aan het spatworken, dat doet de buurvrouw van mijn oma ook.....

Zelfgemaakte pizza als beloning...

Mien is maar wat blij vandaag: het rechterblok van het middendeel van haar Hanenkleed is af! Omdat Mien niet vies is van een beloninkje en vriendjelief een groot liefhebber van lekker eten, wordt er in huize Quiltmuts vanavond extra lekker gegeten! Nieuwsgierig? Leest u dan onderstaande recept maar eens door!

Paddenstoelenpizza
(2 personen)

Mien neemt een deegbodem (Jumbo, tante Fanny), rolt ze uit en verdeelt de bijgevoegde saus over de pizza. Ondertussen laat zij de oven alvast voorverwarmen op een vriendelijke 210 graden celsius. Dan doet zij een drupje olie in de pan, bakt hierin 3 flinke rode uien tesamen met zout, knoflook en Italiaanse kruiden zonder de uien glazig zonder echt te kleuren. Ook bakt Mien in een andere koekenpan ondertussen 6 plakken opgerold gerookt ontbijspek totdat ze net gekrompen maar niet gekleurd zijn. (miden-laag vuur, anders gaat het te snel) De plakken ontbijtspek verdeelt Mien over het deeg, gevolgd door de intussen gare uien.

In de pan van de uien doet Mien dan vervolgens opnieuw een snufje zout, knoflook en nog een beetje Italiaanse kruiden. Daar voegt zij een bakje champignons in plakjes aan toe. Die laat zij heerlijk op het gemakje bakken en ondertussen scheurt zij een bakje oesterzwammen boven de pan die vrolijk kunnen meebakken. Zoals u als lezer al had ontdekt, is Mien met tijden een fan van haar drankkast. Er stond nog een restje wijn open dus daar heeft Mien 3 eetlepels van aan de paddenstoelen toegevoegd om daar de paddenstoelen mee af te blussen.

Ondertussen ligt de pizza in wording met enig geduld te wachten op Mien totdat zij de paddenstoelenmix heeft laten uitdruppen in het vergiet en netjes over de pizza verdeelt. Zo gezegd, zo gedaan en dan is de kaas aan de beurt. Mien kiest dan een smakelijke kaas die niet te sterk van smaak is, raspt die of kruimelt ze aan stukjes en verdeelt die met mate over de o zo geduldige pizza. Dan plaatst Mien de pizza in de oven voor ongeveer een kwartiertje en kan er in huize Quiltsmuts met smaak gegeten worden.

Eet smakelijk!

1e give away: als een quilt eens praten kon...

Afgelopen nacht zat Mien, toen ze niet slapen kon, zich te verwonderen over wat een quilt al niet meemaakt. Het Hanenkleed in wording van amper twee-en-een-halve week oud heeft alleen al een hele boel meegemaakt. Mien ontdekte dat de lapjes op station waren geweest waar een motorrijder van een bepaalde bekende moterclub een nogal verbale aanvaring had met een vrachtwagenchauffeur, de lapjes hebben de verjaardag van Mien's schoon-grootvader vanaf gepaste afstand meegemaakt, zij zijn op het werk van Mien geweest, zij hebben een zieke Mien overleefd, een meetlint dat op raadselachtige wijze in de drankkast verdween en daarnaast de start van dit blog. Dat belooft nog wat voor de toekomst!

Wat heeft deze inleiding nu met de 1e give away van Mien Quiltmuts te maken? Nou Mien verloot onderstaand country starterspakketje (waar nog kleine verassing aan toegevoegd wordt) onder mensen die in de opmerkingen vertellen wat hun quilt(s) allemaal voor dingen hebben meegemaakt. Want als uw quilt of quilt in wording nou eens kon praten, wat voor verhaal zou uw quilt dan vertellen?

(de give away van weblog Mien Quiltmuts vindt ieder kwartaal plaats, te weten: maart, juni, september en december. De eerste maandag van de maand wordt dan een berichtje geplaatst waarin Mien u uitnodigt om te reageren of om een uitdaging als hierboven aan te nemen. U kunt reageren tot de laatste zondag van de maand tot 24.00 uur. Mien gooit dan alle namen in een hoge hoed, (lees tupperware bakje) pakt er op de bonnefooi een naam uit, maakt de uitslag bekend en neemt contact op met de winnaar of winnares. De leukste citaten uit de uitdaging krijgen daarbij in een bericht een ereplaatsje op Mien Quiltmuts)

Afvalzakje wordt tasje...

Mien dacht het goed bekeken te hebben: als er mooie kistjes zijn om de stofjes en prulletjes in op te ruimen, moest er ook een mooi afvalzakje in patchwork komen. Dan kan Mien dat lelijke doorzichtige plastic bakje ook van de bank afhalen en vriendjelief kijkt ook weer tegen wat minder zooi aan.

Mien aan de gang. Er moesten mooie stofjes gezocht worden en die werden gevonden in zak van de Tildastofjes, de zak van de pastelstofjes en bij de Lecien rozenstofjes. Dat zou een droom van een afvalzak moeten opleveren volgens Mien. Aldus werden er vierkantjes van 5x5 cm gesneden, aan elkaar gezet, van een leuk strookje Tildastof voorzien en met stofstrookjes en een siersteekje verfraaid. En toen zat Mien eens op haar gemakje naar de beide blokken te kijken die waren ontstaan. Eigenlijk zonde om daar "maar" een afvalzakje van de fabriceren!

Dus Mien nog eens goed nadenken, want hoe moest ze het verder aanpakken? Het lijkt erop dat Mien daar aardig aan uit is gekomen. Ze wil alleen nog een paar roosjes erop naaien, maar dat zal tot later moeten wachten. Het schijnt dat ook bij Mien thuis het huis zichzelf niet schoonmaakt en dat ook de vaat zichzelf niet doet...

Meten is weten...

Meten is weten, placht men wel eens wijs te zeggen. Nou, Mien moest daar vandaag ook maar eens aan geloven. Mien wilde wel eens weten hoe het met zijblok van het middendeel van haar Hanenkleed was gesteld. Maar wie meten wil, zal toch eerst iets moeten hebben om te meten en laat nou net dáár de bottelnek zitten. Mien was haar centimetertje kwijt. Zodoende werd alles op de kop gezet om het meetlint weer terug te vinden. Alle bakken met stofjes, de naaidoos, alle kasten, de garenvoorraad, de keukenlade, de poststapel... Afijn, alles werd nagezocht en er werd geen meetlint gevonden.

Maar hieronder staat toch een stuk patchwork op de foto mèt meetlint hoor ik u denken. Nou, dat zat zo: Mien besloot na de tevergeefse zoekpoging toch maar aan de afwas te beginnen. Bij de vaat trof Mien een wijnglas aan dat een mooi boenbeurtje kon gebruiken. Zo gezegd, zo gedaan. Het glas werd na spoelen en afdrogen weer keurig in de drankkast gezet waar Mien haar mooiste glazen bewaart. Raad eens waar Mien tot haar schande het meetlint terugvond?... Juist ja, in de drankkast!

Eenmaal teruggevonden had Mien al vlot haar foto mèt lint gemaakt. 18 stroken en 60 hele centimeters is de oogst, 10 rijtjes meer dan de vorige foto die zij aan u als lezer vertoonde. Mien heeft nog maar 20 centimetertjes te gaan totdat zij aan het zijblok nummer 2 beginnen kan. Hieronder kon Mien het niet laten om de hoedjes voor het Hanenkleed vergezeld te laten gaan met de opgevouwen bijna affe quilt "Fiederelsje". Fiederelsje mag als zij af is ergens anders gaan wonen... sssst, nog even stilhouden, want Fiederelsje weet nog van niets!