Tussen wespen, zon en lapjes...

Lekker weertje was het gisteren hoor, dus Mien naar buiten met haar lapjes. Hele taktiek verzonnen om de lapjes niet weg te laten waaien, want ook op het Brabantsche platteland schijnt het wel eens te willen waaien. Schaartje in de broekzak, losse lapjes onder het shirt van Mien en garenklos in de andere broekzak. 't is stiekemweg nog een hele organisatie, dat patchen en quilten...

Afijn, zit Mientje net lekker in het zonnetje, hoort ze boven haar hoofd in de druivenstruik enorm veel gezoem. Mien kijken wat er loos is. Heel de druivenstok krioelt van de wespen die besloten hebben dat de schoonfamilie van Mien en ook Mien zelf geen druif zullen eten dit jaar. In een moordend tempo eten de wespenbeestjes met tientallen tegelijk de hele struik kaal. Gerust is Mien d'r niet op, op al die wespen. Dus lapjes neergelegd in de stoel. Stoel en voetenbank verplaatst naar een meter of twee verderop. Natuurlijk steekt er dan óók nog een windvlaag op..... Dus even later zit Mien op d'r knieën in de border haar lapjes bijeen te zoeken en haalt ze voorzichtig het Brabantsche klapzand van haar lapjes. Het leven van een quiltster (of prutser zoals de schoonfamilie het met een knipoog noemt) gaat niet over rozegeur en maneschijn......